`18.

White Lies - Farewell To The Fairground

* kilka miesięcy później*

Setki czerwono-biało-czerwonych flag, rzeka austriackich kibiców płynąca ulicami, rozradowane twarzyczki dzieci z austriackimi serduszkami wymalowanymi na policzkach, usta, które za kilka godzin będą skandować moje imię.

Zieh Michael, ziiiiiiiieh!

Wzruszenie chwyta mnie za serce, gdy widzę jak ludzie cieszą się moimi tryumfami, gdy mnie wspierają, gdy wierzą, że potrafię wygrywać tak, jak wygrywa Schlierenzauer.

I dzisiaj wygram. Po raz czwarty w karierze. I nie będzie to zwykłe zwycięstwo, to będzie czwarte zwycięstwo z rzędu, to kończące Turniej Czterech Skoczni. Dokonam tego, co udało się tylko Svenowi H. – wygram wszystkie konkursy z cyklu TCS.

Ich bin sehr stolz auf mich :’)

Vero, wiem że ty też jesteś ze mnie dumna, dostałem twoją wiadomość na fejsie. Chciałem ci odpisać, ale nie wiedziałem co. Jeszcze wiele wkładek będzie musiał przeżuć Freund, jeszcze wiele drużynówek będzie musiała wygrać Polska, jeszcze wiele krótkofalówek będzie musiał zgubić Hofer, bym mógł wreszcie z Tobą porozmawiać jak z koleżanką. Na razie nie jestem na to gotowy, rana na serduszko bardzo powoli się zabliźnia.

Pytałaś, co u mnie, u nas wszystkich. Już dawno wycofałaś się ze skocznego świata i wyjechałaś do Australii, by pielęgnować zepsute kangurki, przez co nie jesteś na bieżąco z plotkami z naszego życia. Także tego, wiedz, że jestem bliski wygrania TCS, dzieli mnie od tego zaledwie jeden skok. I że za kilka dni zostanę ojcem chrzestnym nowego dziecka mojego psiapsióły Stefcia Huli. Będzie miał córeczką – Kamilę Julię.

Poza tym Schlierenzauer już prasuje garnitur = w maju idiota żeni się z Agnes. Gdy na nich patrzę to dosłownie rzygam tęczą. Gregor nigdy nie był taki zakochany i wiem, że nie znajdzie dla siebie lepszej kobiety niż Agnes. Ich miłość jest jak zamiłowanie Kocha do polskiej wódki – równie głębokie i czyste.

A Fettner pisze książkę. Filozoficzną. Na wesoło. To będzie zabawne tak jak pamiętny golas paradujący po zeskoku podczas jakiegoś skoku Żyły.

Sandra rzuciła Kocha i zaczęła kręcić z gwiazdą niemieckiego disco-polo, tak by the way. Ale myślę, że i tak do siebie wrócą.

A ja?

A ja uczę się jak być szczęśliwy bez ciebie. I wiesz co? Chyba mi to, kurwa, wychodzi.

- Michi! Szaranowicz wygłasza ody na twoją cześć, a Tajner gryzie wąsa ze zdenerwowania. Kot nie ma szans cię wyprzedzić!

Ariane wyłania się z tłumu tak niespodziewanie, że tracę równowagę i wypuszczam z rąk narty. Roześmiane oczy Ariane przypominają mi, że bycie szczęśliwym szczęściem zwyczajnym wychodzi mi naprawdę cholernie dobrze. Już nie oczekuję, że cały czas będzie słodko, cukierkowo, idealnie, jak w bajce. Przyjmuję życie z jego wszystkimi barwami i nie usiłuję niczego za wszelką cenę idealizować. Jest dobrze tak jak jest.

Przyznaję, że trochę czasu zajęło mi wyciągnięcie wniosków z naszego związku, ale grunt, że czegoś się nauczyłem. W końcu na naukę nigdy nie jest za późno. Teraz staram się nie popełniać takich błędów jakie popełniałem będąc z tobą.

Refleksja z trochę innej beczki, ale, no cóż, jest ona wysnuta na podstawie analizy naszego związku: z życiem jest trochę jak z makaronem, nie od razu potrafisz ugotować go idealnie al dente, do tego trzeba czasu, cierpliwości i wielu prób. Dlatego ja wciąż próbuję i nie poddając się, staram się brnąć dalej.

Łapię Ariane w pasie. Odurza mnie jej kwiatowy zapach, ciepło bijące od jej ciała. Dziewczyna całuje mnie w policzek, powoli przesuwając swoje usta w kierunku moich ust. Kiedy nasze usta łączą się w czułym pocałunku wiem, że szczęście jest tylko chwilą, momentem, a nie okresem ciągnącym się w nieskończoność.

A tak na marginesie, od trzech miesięcy jestem z Ariane. Blondynka powoli zasklepia rany na moim sercu, pokazuje lepszy świat i wskazuje właściwą drogę.

- Po konkursie idziemy na makron. – Odgarniam włosy z nad jej czoła i wpatruję się w jej rozpromienioną twarz.

Zdecydowanie moje życie pędzi w dobrym kierunku.

Kiedy kilkanaście minut później wybijam się z progu, wiem, że wygrałem nie tylko swoje życie, ale również kolejny konkurs i całe TCS.

I wiesz co Vero? Mimo wszystko cieszę się, że jesteś w moim życiorysie.

Danke für alles.

KONIEC

*****

koniec z makaronem, tostami z serem i wkładkami Freunda. Koniec tej bardzo nieprzemyślanej, wiele razy zmienianej historii, trochę natchniętej przez zeszłoroczne LGP, Malinówkę i Michaela <3
średnio jestem z tego opowiadania zadowolona, ejejejej
Dziekuję, że byłyście <3
Oczywiscie w tym miejscu muszę wyróżnić Agnieszkę, Rdzio i Nudeln aus Nowy Sącz! <3

teraz jestem tylko tu: NAKED--HEART